အတိတ္ကဒါဏ္ရာတိနန္႔
ပစၥဳပၸန္သိုင္ေခါင္ယံမွာ လူးလွိမ့္ခံယင္း
ယွိတ္ငိုခေရ ညေပါင္းမ်ားစြာ
ရာစုႏွစ္ခုေက်ာ္ဗ်ာလ္အမင္။
ဆယ့္ရွစ္ရာစု၏ ညည့္တညည့္မွာ
သာယာေရ အမင့္မ်က္ႏွာကို
ရင္နာစရာအျဖစ္တိနန္႔လွည့္စား။
အမင့္ရင္ထဲကယိုက်လာေရ
ေ၀ဒနာမ်က္ရည္စက္တိကိုမျမင္ရက္လို႔
လျခမ္းရင္ခြင္မွ ထြက္ခြါလာသူက
အမင့္သားပါအမင္။
သန္မာေရလက္ေခ်ာင္းတိနန္႔
လတ္ဆပ္ေတ အာရံုတိကို
ဖန္တီးယင္း----
အနာဂတ္မွာ နီၿခီကျဖန္းပက္။
၀ီးကြာျခင္းသံစဥ္ေရ
အမင္နန္႔သားၾကားမွ လြင့္ပါးလားေရတနိန္႔
အီးျမႏို႔ခ်ိဳကို ေသာက္စို႔ယင္း
အမိရင္ခြင္မွာ ထာ၀ရခိုနားခ်င္ပါေရအမင္။
(မာရိသ။ ၂၅၊၁၊၂၀၀၄)
