သီတင္းကြ်တ္(၀ါကြ်တ္)လားဗ်ာယ္၊ သိေတာ့သိလိုက္ယင့္၊ ေဒနိန္႔၀ါကြ်တ္နိန္႔လို႔။ AASYC ရံုးမွာ အလွဴပီးလို႔ ရခို္င္မုန္႔တီႏွစ္ခြက္ေတာင္ အားပီးပလိုက္သိေရ။ မုန္႔တီအရသာကိုေတာ့ခံစားလိုက္ရယင့္၊ ေယေကေလ့ ၀ါကြ်တ္ဆိုေရ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးမႈအရသာကိုကား ဖမ္းစားလို႔မရ ရင္ထဲမွာကြက္လပ္တခုပိုင္ ဟာနိန္လီဗ်ာယ္။ ဟာဖို႔နန္႔ရာ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ေဒသ ကိုယ့္တိုင္း ကိုယ့္ျပည္ကမဟုတ္၊ နိန္ရထိုင္ရစြာေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မဟိ၊ ဗုဒၶဘာသာဆိုေကေလ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာကတမ်ိဳးေထာ၊ ၀ါကြ်တ္ကို ေကာင္းေကာင္းတန္ဖို႔မထားကတ္၊ တိတ္လို႔ ဆိတ္လို႔ လူမသိ သူမသိျဖစ္နိန္စြာကိုတြိရေရ။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ရို႕သႀကၤန္ရို႕ကေတာ့ခါ ကေကာင္းစည္စြာရာမနမ္း၊ ေယေကေလ့ အကြ်န္ရို႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈတိက လီေဆာင္ရာအ၀ီးမွာ မိ၀ီးဖ၀ီး တိုင္းျပည္ႏွင့္အ၀ီးမွာ ပေစာင္ေပ်ာ္ဖို႔လဲ၊ ကြ်တ္ေတ၀ါမွာမေပ်ာ္၊ ေပ်ာ္ေရ၀ါကအ၀ီးမွာ ယင္း၀ါကြ်တ္ကိုမွန္းဆက္ယင္း ညဥ့္ကုန္လားစြာရာအဖတ္တင္ေရ။ ၾကည့္ အကြ်န္ရို႕ဖက္မွာ ၀ါကြ်တ္လေရာက္ေက မိုးကေလ့အင္အားေပ်ာ့္ညံ့လို႔ ဒုတိယကမၻာစစ္မွာ တဆုတ္တည္းဆုတ္လာရေရ ဂ်ပန္စစ္တပ္ပိုင္ စုန္လီနန္႔ ငြီႏွင္းမႈန္ေခ်တိက မဟာမိတ္တပ္တိပိုင္ တက္ညီလက္ညီထိုးစစ္ဆင္လာကတ္ေတ၊ ရႊီ၀ါေရာင္စပါးခင္းတိက စုန္လီနန္႔ယိမ္းႏြဲ႔ေပ်ာ္ပါးဖို႔ ငြီႏွင္းစက္ေခ်တိကိုေသာက္သံုးဖို႔ အဆင္သင့္။ အေနာက္ယြန္းလာေရ နီမင္းႀကီးကေလ့ အေကာင္းဆံုးပန္းခ်ီကားတိကို ခင္းက်င္းျပသလို႔။ တနိန္ရာမွာေတာ့ခါ လမင္းႀကီးနန္႔ၾကယ္ေပါင္းစံုရို႕ အလွပဆံုးညည့္ကမၻာကို ဖန္တီးဖို႔တိုင္ပင္လို႔ဟိလီယင့္။
ေတာေဖါက္ေကရို႕ဦးေဆာင္ေရ လူပ်ိဳေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႔ကေလ့ ရြာဦးေက်ာင္းက ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကကို စည္းစည္းလံုးလံုးနန္႔ အပ်ိဳလူပ်ိဳ ဆရာကန္ေတာ့ဖို႔ပ်င္ဆင္လို႔ ရြာလယ္ကကြင္းျပင္မွာ စုစုရံုးရံုးေရာက္နိန္ဗ်ာယ္။ ဘန္ဒါပင္ထက္မွာတင္ထားေရ ေလာ္စပီကာကေလ့ ၿငိမ္းေညာင္းသာယာေရ ခိုင္ေက်ာ္လင္း၏ ၀ါကြ်တ္ပြဲေတာ္ကိုဖြဲဲဲဲဲဲဲဲဲဲ႔ဆိုထားေရ သျခင္းေခ်တိနန္႔ ေမာင္သာဘန္းရို႕ မင္းကြ်န္ပ်ိဳတစုကေလ့ မီးပံုးပ်ံတင္ဖို႔စီစဥ္လို႔။ ယင္းပိုင္ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေရ အခါသမယ၀ါကြ်တ္နိန္႔ကို အကြ်န္မလြမ္းပဲနိန္ဖို႔လားေယ။ အ၀ီးေရာက္ရခိုင္သူရခိုင္သားတိုင္းေလ့ လြမ္းကတ္ဖို႔ထင္ပါယင့္။
ကိုယ့္ျပည္ကို ကိုယ္ခ်စ္ေတလူမ်ိဳး၊ အမ်ိဳးဘာသာကို ေစာင့္ထိန္းေရလူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္တိ္ကို လြမ္းကတ္ဖို႔နန္႔ရာ။ ဇာေလာက္လြမ္းကတ္ေရလဲဆိုေက ေျမာက္ဦးေခတ္ ဘုရင္မင္းရာဇာႀကီးလက္ထက္မွာ အိမ္ရွိစံမင္းခေမာင္းႀကီးကို ပဲခူး(ဟံသာ၀တီ) ႏိုင္ငံေတာ္ကိုစစ္ခ်ီဖို႔ ေစလႊတ္လိုက္ေတခါ မင္းခေမာင္းႀကီး၏ အထိန္းေတာ္(အႀကီးေတာ္) စာဆိုသွ်င္ဥကၠာပ်ံေလ့ ပဲခူးမွာေလးႏွစ္ခန္႔နိန္ရေရခါ ဥကၠာပ်ံေယ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ေတာ္က ၀ါကြ်တ္လပြဲေတာ္ကို ေအာက္မြိတမ္းတလို႔ လြမ္းရေရအေၾကာင္း ေဒပိုင္ေယွာင္ဖြဲ႔ဆိုထားပါေရ။
၀ါကြ်တ္သည္၊ ဆန္းလတ္ခါ-
လူ႔ရြာပြဲသဘင္၊ ဆီမီးတန္းေဆာင္
ပန္းေထာင္ထီးႀကီးပ်င္၍
သင္ပုန္းတင္၊ တန္းျပခတ္
အဌသီႏွင့္ ပဥၥသီကို
အညီေစာင့္သုမ္းမွတ္၍
ဒါန၀တ္ စြန္႔ႀကဲလွဴ
မင္းပြဲသဘင္၊ ၿမိဳ႕ျပင္တခ်ိဳ႕လူက
သီဇာဟူ ေသာက္ျပြန္းျပြန္း
ေကာင္းမႈလက္ေဆာင္
ထမင္းေထာင္ကို၀န္း၍
အံံ့ေဖြမႈအသံခ်ိဳ
လက္ခုတ္ေျဖာက္ေျဖာက္
ျခင္းေကာက္သံၿပိဳင္ဆို၍
အလိုလိုေသာေသာရု၊ ၀ါကြ်တ္သဘင္
ေပ်ာ္မႈဆင္သည္၊ လူရွင္အစုစုႏွင့္
ယစ္၀မႈအြအံကာ
တခ်ိဳ႕ကိုလည္း တခ်ိဳ႕ဆဲသည္
တခ်ိဳ႕ရို႕က ရန္ခိုက္ရွာ၍
တခ်ိဳ႕သာ ျပစ္တင္ကုန္
ပိန္ေပါက္ခရာ၊ စည္ဒုပါႏွင့္
ပတ္သာၿမိဳ႕ လုမ္းခ်ံဳမွ်
ကၿခီမူပတၱလား၊ ေစာင္းညွင္းၿပီသာ
တူရိယာသည္
လူ႔ရြာသဘင္မ်ားႏွင့္
တေသာေသာထမင္းေထာင္
လႈိင္ကူထြတ္ထား
ဘုရားပါးေရာက္ေအာင္တည္း
ႀကိဳးေဆာင္သည္အစုစု
သာဓုႀကံႀကံ၊ ေန႔မညံသည္
အသံတရုရုႏွင့္
ရႊင္ေပ်ာ္မႈအသြယ္သြယ္လို႔ ရာဇဌာနီ ေျမာက္ဦးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတြင္ သီတင္း၀ါကြ်တ္ပြဲေတာ္ကို ရည္ေရာ္မွန္းဆက္ယင္း အလြမ္းပိုခပါေရ။ ျပန္ခ်င္ေကေလ့ မျပန္ႏိုင္ တိုင္းျပည္အတြက္ တာ၀န္ထမ္္းေဆာင္ခေရ စာဆိုသွ်င္ ဥကၠာပ်ံေယ ဇာေလာက္ထိ ကိုယ့္ရိုးရာ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ေရဆိုစြာကို သိရပါေရ။ အမွန္ဆိုေက ျမန္မာရို႕၏ ပဲခူးၿမိဳ႕ေတာ္မွာေလ့ အလားတူ ၀ါကြ်တ္ပြဲေတာ္ကို စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ျပဳလုပ္ေပ်ာ္ရႊင္ကတ္ပါေရ။ ေယေကေလ့ ဥကၠာပ်ံကား မေပ်ာ္ႏိုင္၊ မ်ိဳးမတူေရတိုင္းတပါးမွာ ဥကၠာပ်ံအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမဟိ၊ အဖရခုိင္ႏိုင္ငံေတာ္ကို တသသလြမ္းတ ပူေဆြးနိန္ေရ စာဆိုႀကီးဥကၠာပ်ံပါေယ။
အဂုလည္းအကြ်န္ရို႕မွာယင္းပိုင္ဗ်ာယ္။ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာကို ျပန္ခ်င္ေကေလ့ မျပန္ႏိုင္။ အ၀ီးကရာမွန္းဆက္လို႔ အလြမ္းပိုကတ္ရပါေရ။ စာဆုိလွ်င္ဥကၠာပ်ံႀကီးရို႕ေခတ္နန္႔ အကြ်န္ရို႕ေခတ္ကလံုး၀မတူပါ။ စာဆိုရသွ်င္ႀကီးရို႕ေခတ္က ရခိုင့္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ ဘုန္းမီးနီလ အထြန္းေတာက္ဆံုးအခ်ိန္၊ ျပန္လာေကေလ့ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာက ႏြီးထြီးမႈႏွင့္ႀကိဳဆိုၿပီးသား။ အကြ်န္ရို႕ေခတ္ကား ကြ်န္သေဘာက္ေခတ္ ရခိုင္ဆိုစြာကိုေတာင္ ကမၻာကမသိ၊ ျမန္မာနယ္ခ်ဲ႕ရို႕၏ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ ျပာပူထဲေရာက္ ငါးေခ်တေကာင္ပိုင္ ႏွလံုးသားထဲက အမွန္ျမတ္ႏိုးလို႔ ကိုယ့္ျပည္ကိုလြမ္းကတ္ရေကေလ့ ျပန္ခ်င္သူကယွားပါေရ၊ အႏိုင္က်င့္၊ဗိုလ္က်၊ ဖိႏွိပ္၊ရက္စက္၊ သြီးေႏွာ၊ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈနန္႔ ရခိုင္ကို ကမၻာၿမီျပင္ေပၚမွာ မက်န္ရေအာင္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနန္႔ ေဖ်ာက္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားနိန္ေရ ျမန္မာနယ္ခ်ဲ႕ရို႕ လက္ေအာက္က အသက္လုထြက္ၿပီး တိမ္းေယွာင္လာကတ္စြာေလ့ တနိန္႔တနိန္႕လက္ရြီခ်ိဳးလို႔မရႏိူင္ေရ ဦးေရ၊ တိုင္းျပည္မွာ ႏို႕ေသာက္၊ ဒုတ္ေထာက္၊ မိမတိရာ မလားႏိုင္လို႔က်န္ကတ္ဖို႔။
တဖက္ကၾကည့္ေကေလ့ ယင္းအ၀ီးေရာက္ရခိုင္သားရို႕ေရ စုစည္းညီညြတ္မႈမဟိ၊ ေဖာင္ကြဲ၀ါးအလား တျပည္တရြာမွာ၀မ္းစာရွာလို႔ လမ္းေပ်ာက္သူေပ်ာက္၊ တခ်ိဳ႕ေလ့ အိမ္မွာက်န္ခေရမိသားစုအတြက္ တခုေလ့မကူညီႏိုင္၊ မေထာက္ပံ့ႏိုင္၊ ကိုယ္ကိုတိုင္ကမတည္ၿမဲ၊ ႏြီရာသီရြက္က်င္ေခ်တိပိုင္ ဆႏၵမပါလီေဆာင္ရာမွာ၊ ျပည္ပေရာက္တရားမ၀င္အလုပ္သမားဘ၀နန္႔ လူ႔အခြင္ေရး၊ အလုပ္သၼားအခြင့္အေရးဆိုစြာက သူရို႕နန္႔မဆိုင္၊ မခံခ်င္ေရစကားလံုး ေျမာက္မ်ားစြာေအာက္ မ်ိဳးဂုဏ္မွိန္လို႔ ရခိုင္လူမ်ိဳးပါလို႔ ေျပာေကေတာင္သူရို႕မသိ။ နိန္ရာတကာမွာအႏွိမ္ခံ၊ ေယေကေလ့ အကြ်န္ရို႕ရခိုင္သားတိက ဇာလုပ္ရဖို႔လဲ အေျဖကို အဂုထိမသိကတ္သိ။ အလြမ္းကိုရာ သံသရာရွည္သေလာက္ဆြဲဆန္႔လို႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းဆိုေက ဗိုလ္မထား၊ သည္းခံခြင့္လပ္မႈမဟိ၊ ေအာင္ပြဲဟူသမွ်ေရ စုစည္းညီညြတ္မႈလက္ထဲမွာဟိေရဆိုစြာကုိ နားမလည္ကတ္သိ။ ကံၾကမၼာကို အျပစ္တင္ဖို႔စြာကိုသိေရ၊ ဖိႏွိပ္မႈကို ေတာ္လွန္ဖို႔စိတ္မဟိသိ၊ ေခတ္ကိုအျပစ္ေျပာ ရန္သူကိုမိတ္ေဆြလို႔ယံုမွား ၿခီရာေပ်ာက္လို႔ ရီေနာက္နိန္ကတ္တုန္း။ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ကို ရန္သူလက္ထဲထိုးအပ္လို႔ ကိုယ္ရို႕တိုင္းတပါးကို ထြက္ၿပီးရေရအျဖစ္ကို ရင္နာကတ္ပါဖိ. ေတာ္လွန္ဖို႔ ႏိုးၾကားကတ္ပါဖိ။ ယင္းပိုင္မဟုတ္ဘဲ အလြမ္းရွည္ခ်င္ကတ္ေတဆိုေက အကြ်န္က အလြမ္းကဗ်ာေခ်တပုဒ္ရြီးစပ္ၾကည့္ပါေမ။
